Wij willen even stilstaan bij enkele mensen die er niet meer zijn, maar die Cunina enorm hebben ondersteund en op het einde van hun leven een beslissing hebben gemaakt die voor veel van onze petekinderen een wereld van verschil betekende.
Sophie Vangheel: “Na de aardbeving in Haïti in 2010 kregen wij van een zekere Willy uit Geel honderd euro om de slachtoffers in Haïti te ondersteunen. Zoals altijd wanneer wij een gift krijgen, bedankten wij Willy met het opsturen van ons tweejaarlijkse magazine De Courant. Jaren gingen voorbij en op een dag kreeg ik bericht van een notaris dat Cunina een erfenis zou krijgen. Eenmaal op het secretariaat kreeg ik te horen dat een welgestelde persoon zijn huis, de inboedel, grond en een auto naliet aan Cunina.
De opengeslagen Courant
Daar stond ik dan met de huissleutel die ze mij hadden gegeven. Met een klein hartje ging ik naar zijn huis waar Willy kort tevoren was overleden. Binnen zag ik hoe alle Couranten die wij in de loop der jaren hadden opgestuurd op tafel lagen. Een exemplaar lag opengeslagen op een pagina met een foto van mij. Ik werd hier erg emotioneel van. Willy, een boerenzoon wiens ouders en zus al waren overleden, had zich ondanks het feit dat hij ongeneeslijk ziek was op het einde van zijn leven bezig gehouden met onze organisatie. Later hoorde ik dat hij vlak voor zijn sterven had besloten om al zijn geld na te laten aan Cunina. Met het geld dat de verkoop van het huis opbracht hebben wij in Pangma in het Himalayagebergte een medische post kunnen bouwen. Met de opbrengst van de dure auto die ik in de garage aantrof, hebben we een autootje gekocht dat wij als vervoersmiddel gebruiken in en rond het Cunina-huis in Geel.
De voortgang van de bouw tonen
Een ander verhaal betreft iemand anders die eveneens ongeneeslijk ziek was. Deze man had bijna tien peterschappen lopen bij ons. Hij besloot op het einde van zijn leven om zijn geld te schenken aan Cunina, zodat wij een school konden bouwen in een van onze partnerlanden.
Het unieke aan dit verhaal is dat we deze man nog heel veel foto’s hebben kunnen sturen om hem de voortgang van de bouw van de school die we met zijn geld konden realiseren te tonen. Dat was zo bijzonder. Helaas was hij er niet meer toen de school helemaal klaar was en ingehuldigd kon worden. Voor die gelegenheid hebben we een naast familielid uitgenodigd die de inhuldiging heeft meegemaakt. Er hangt in die school nog altijd een grote foto van hem.
Kinderen geven aan kinderen
En zo zijn er nog voorbeelden van soms zelfs zeer jonge mensen die kwamen te overlijden en waarvan de ouders het spaargeld van hun kind aan Cunina schonken of ouders die acties hebben georganiseerd ter nagedachtenis aan hun kind om geld in te zamelen voor andere kinderen. Hoe ongelofelijk is dat!
Het is voor een organisatie als Cunina dan ook een enorme eer dat mensen die de dood in de ogen kijken of die een zeer dierbare verliezen, besluiten om geld te schenken aan een organisatie die kansarme kinderen de kans geeft om naar school te gaan. Hoe bijzonder is het uiteindelijk dat zij die geen toekomst meer hebben een ander een toekomst schenken! Daarom willen wij op een dag als Allerzielen even stilstaan bij deze gulle weldoeners die hiermee blijven voortleven in de harten van de petekinderen die ze hebben geholpen.”
Sophie
