Cunina ambassadeurs:
Natalia, Nathalie Meskens, Luc Appermont, Wouter Torfs en Sabine De Vos

Het verhaal van Wouter Torfs

In onze samenwerking verdwijnt het aureool van liefdadigheid en paternalisme. Daarvoor kwam een volwassen win-winrelatie in de plaats.

"Ik ben geen ingenieur of dokter, dus ginder kan ik niets gaan doen. Maar ik verdien goed mijn boterham en ik kan het goed uitleggen. Daarom ben ik blij dat ik ambassadeur van Cunina kan zijn. Ik ben dat nu ruim negen jaar en geloof er nog altijd even hard in als op mijn eerste dag. Maatschappelijk verantwoord ondernemen is een prachtig idee en ik geloof rotsvast dat dit de weg is voor een bedrijf naar een duurzame toekomst.

Het ambassadeurschap maakt ontwikkelingswerk voor mij tastbaar. Dankzij Cunina is dit concept voor mij tot leven gekomen. Mijn maatschappelijke betrokkenheid kreeg een hart, ogen en handen. Van de reizen naar Nepal met Sophie heb ik enorm veel geleerd. Als je de noden van de mensen en kinderen ter plaatse hebt gezien en gevoeld, gebeurt er iets met je als mens. ‘Het goede doel’ of ‘het mooie project’ worden mensen van vlees en bloed met dezelfde dromen als wij. Alleen stond hun wieg op een minder kansrijke plek.

Ten slotte leerde ik dat Cunina wordt geleid en bestuurd als een gezond familiebedrijf met de voeten stevig op de grond. Sophie Vangheel en haar dochter Kathleen combineren een pragmatische aanpak met een groot en warm moederhart."

Het verhaal van Nathalie Meskens

"Voor mij is het een eer: ik mag mij ambassadrice noemen van een organisatie waar ik volledig achter sta."

"Tijdens mijn reis door Zuidoost-Azië was ik vastbesloten dat ik me wilde inzetten voor mensen en kinderen die het niet goed hebben. Ik wist alleen niet goed hoe.

Toen ik thuiskwam, vond ik een brief van Cunina. Of ik ambassadrice wilde worden... Voor mij is het een eer: ik mag mij ambassadrice noemen van een organisatie waar ik volledig achter sta. De projecten die Cunina waarmaakt, de kinderen die ze een toekomst geven door hun onderwijs te schenken... Je gelooft je oren niet wat Cunina allemaal bereikt heeft en nog steeds dagelijks bereikt. Wat een inzet in het Cuninahuis! Wat daar gebeurt, moet iedereen gewoon weten. Ik wil het van de daken schreeuwen: Leer Cunina kennen en je raakt vanzelf overtuigd om je steentje bij te dragen!

Als ambassadrice is het ook mijn persoonlijke missie om iedereen die ik ken ervan te overtuigen om peetouder te worden. Zo ga ik verder en ik zal niet rusten voor ik iedereen heb overtuigd!

Sophie inspireerde me op één namiddag om mijn leven anders te leven. Ik hoop dat ik, wat zij met mij deed, ook met anderen kan doen."

Het verhaal van Luc Appermont

"Het was heel ontroerend toen mijn petekind mij vertelde dat ze haar oudste kind ‘Little Luc’ had genoemd."

“Geïnspireerd door de verhalen van Sophie en Sabine werd ik in 1998 peetouder van drie petekinderen. In 2006 had ik het geluk om Cherry, een van mijn petekinderen, persoonlijk te ontmoeten in de Filipijnen. Cherry is afgestudeerd als onderwijzeres. Ze is een moeder van twee dochters die nu zelf voor haar gezin en haar familie kan zorgen. Het was heel ontroerend toen mijn petekind mij vertelde dat ze haar oudste kind ‘Little Luc’ had genoemd. De ontmoeting met haar heeft mij ervan overtuigd dat de peterschappen van Cunina bijzonder zinvol zijn. Het is absoluut belangrijk en noodzakelijk om armoede en honger in ontwikkelingslanden te bestrijden. Minstens even essentieel is het om kinderen te begeleiden op weg naar hun volwassenheid door hen de mogelijkheid te geven om te studeren. Hierdoor biedt Cunina haar petekinderen een perspectief op een eigen plaats en een beroep in hun eigen omgeving.”

Het verhaal van Sabine De Vos

"Ik blijf pal achter het uitgangspunt staan: onderwijs is de poort tot een beter leven en het doorknippen van de vicieuze cirkel van armoede."

"In 1993 kwam Sophie Vangheel op mijn pad, een flamboyante, intense en immer goedgeluimde dame die met een nieuw project was gestart, voortvloeiend uit haar vorige vrijwilligerswerk in ontwikkelingslanden. Haar kindje kreeg de naam Cunina en ‘of ik geen meter wou zijn’ om het woord te verspreiden, gezien mijn toegang tot de pers.

Het voelde meteen goed aan en dat doet het na meer dan 25 jaar nog steeds. Cunina is deel van mijn leven geworden, Sophie, haar dochter Kathleen en de rest van de familie maken deel uit van mijn familie. Ik kan me niet indenken dat ik niet ‘van Cunina’ zou zijn.

Ik blijf pal achter het uitgangspunt staan: onderwijs is de poort tot een beter leven en het doorknippen van de vicieuze cirkel van armoede. Ondertussen hebben we ook duizenden kinderen die daar het levende bewijs van zijn. Het werkt, en dat zonder federale overheidssubsidies en met een minimum aan overheadkosten, en dit al dertig jaar! Het duidelijke bewijs dat één mens het verschil kan maken.

Sophie liet een steentje in het water vallen en creëerde cirkels die nog steeds blijven uitdeinen en onze Cuninafamilie jaar na jaar groter en solider maken. En dat allemaal dankzij ongebreideld enthousiasme, een nooit aflatend doorzettingsvermogen, een oog voor goede medewerkers, de combinatie van een strakke planning en budgettering, een talent voor ondernemen en durven dromen.

Ik zag mijn eigen Filipijnse petekind Marlon uitgroeien van een verlegen, arm jongetje zonder veel kansen tot een intelligente vader van twee kinderen die dankzij zijn Cuninapeterschap kon studeren en nu een topjob heeft die hem in staat stelt zijn familie meer dan goed te onderhouden. Zijn eigen kinderen hebben geen hulp meer nodig: de cirkel is doorbroken.

Ook mijn 22-jarige Nepalese petekind Bhuwan doet het goed, zeker gezien het feit dat hij alleen is op de wereld na de dood van zijn beide ouders toen hij nog een peuter was. Hij studeert én werkt en dankzij Cunina is die combinatie haalbaar. Deze kinderen van vlees en bloed behoren hier thuis ook tot onze familie.

Als je vaak meereist en het fantastische werk ziet dat Cunina op het terrein met kennis van hier én daar levert samen met tientallen goed opgeleide lokale medewerkers, dan wordt je hart warm. Omdat je met eigen ogen ziet dat het wérkt, dat een hele generatie een toekomst krijgt dankzij onderwijs. Want kennis vergaren is macht. Een goed opgeleide generatie kan en zal zich opwerken en zelf voor de vooruitgang in hun land zorgen, zodat Europa en Amerika niet langer ‘het beloofde land’ zijn, wat ze helaas voor velen nog altijd lijken.

Ook de stadsvlucht wordt ingedijkt omdat kinderen met hun diploma in eigen streek aan de slag gaan en het platteland – waar de meeste van onze schooltjes zijn – opwaarderen. Zo verdwijnen hopelijk op termijn de sloppenwijken waar al deze niet-opgeleide mensen de desillusie van hun leven oplopen als blijkt dat niemand in de grote stad op hen zat te wachten, maar ze raken er nooit meer weg, en hun kinderen nog veel minder. Dat is de vicieuze cirkel van armoede waar vaak vooral vrouwen het slachtoffer van zijn. Vandaar onze focus op het opleiden van meisjes, iets waar ik alleen maar érg blij kan mee zijn.

Ik hoop nog erg lang mee te kunnen denken, bouwen en steunen aan een mooiere, betere wereld, dankzij mijn Cunina-ambassadeurschap. Jij toch ook?"