Cunina realiseert de droom van huisarts Louis Germeys
In het Himalayagebergte is grote nood aan medische zorg. De meerderheid van de artsen en verpleegkundigen woont en werkt namelijk in de stad. Dat maakt dat bergbewoners het vaak zonder medische zorgen moeten stellen. Daarom bouwde Cunina in 2009 een medische post in Gairi Pangma en richtte deze vervolgens ook helemaal in.
Het openen van een medische post was de grote droom van Louis Germeys, een Vlaamse huisarts die Sophie ooit in contact bracht met Nepal. Louis Germeys was burgemeester van Nieuwerkerken, maar ook huisarts toen Sophie hem ontmoette op een verjaardagreceptie. In die hoedanigheid zette hij zich in om medische zorgen te verlenen in de meest afgelegen gebieden in Nepal waar de bevolking het doorgaans moet stellen zonder medische voorzieningen.
Lange rijen zieken
Zo had Louis Germeys als arts ooit een expeditie naar de Dhaulagiri begeleid, de hoogste berg ter wereld. Daar stelde hij zich als arts dagelijks ten dienste van de lokale bevolking. Het nieuws over zijn komst verspreidde zich als een lopend vuurtje, want elke dag stonden er lange rijen zieken te wachten voor zijn tent. Tijdens deze expeditie verloor Louis Germeys niet alleen zijn hart aan Nepal, hij was vastbesloten nog meer te doen voor de bergbewoners die zowat elke vorm van medische zorgen moesten ontberen.
Toen hij Sophie ontmoette, maakte hij haar enthousiast over Nepal en ze besloten samen naar ginder te reizen. Hij wilde haar het land tonen, waar hij zijn hart aan had verloren. Sophie wilde op haar beurt onderzoeken of Nepal een nieuw Cunina-partnerland kon worden.
Een week voor vertrek werd Louis erg ziek en moest Sophie zonder hem vertrekken. Wel bracht hij haar in contact met Pasang, een Nepalees uit de bergen die haar ter plaatse opving en haar tot de dag van vandaag steunt bij alle projecten die ze realiseert in Nepal. Louis wist Sophie ook te overtuigen om een medische hulppost op te zetten, hoog in de bergen. Het was een droom van hem, die hij helaas niet meer zou meemaken omdat hij vroegtijdig overleed aan de gevolgen van kanker.
Pangma
Sophie besloot de medische post te realiseren op de Makalu, in Pangma, dicht bij de dorpen Khandbari en Num. Het werd een moeilijk project dat vele jaren in beslag zou nemen. Allereerst omdat de maoïsten destijds de macht wilden grijpen en het denkbaar was dat zij de medische post zouden opeisen voor zichzelf en deze dan vervolgens zouden laten verwaarlozen. Toen de stakingen en opstanden tijdens de maoïstische terreur eindelijk waren opgehouden, kon er na jaren van wachten eindelijk de eerste stap worden gezet.
Het eerste probleem was grond vinden. Uiteindelijk werd er een stuk grond gevonden dat geschikt was, maar de grond behoorde toe aan maar liefst achttien verschillende eigenaren met wie moest worden onderhandeld. Dat gebeurde in een Nepalees tempo: traag. Sommige eigenaren woonden ver weg en deden er dagen over om naar Pangma te komen en een bijeenkomst bij te wonen. De bijeenkomsten zelf bestonden uit eindeloze uiteenzettingen van de eigenaars en veel ruggenspraak met de rest van de familieleden. De mannen hadden er ook wel moeite mee dat ze met een vrouw moesten onderhandelen, maar uiteindelijk werd er een overeenkomst bereikt en kon er worden gestart met de werkzaamheden.
Een emotionele ceremonie
De eerstesteenlegging in 2010 was zoals altijd een hele gebeurtenis in Nepal. Alle achttien voormalige grondeigenaren waren aanwezig en iedereen uit de omgeving wilde de ceremonie bijwonen. Ook Katrien, de dochter van de inmiddels overleden Louis, was speciaal voor deze bijzondere gelegenheid naar Nepal afgereisd. Het werd een emotionele ceremonie voor Katrien en Sophie.
In de gezondheidspost werken nu een vroedvrouw, een verpleegster en een poetsvrouw die door de staat worden betaald. Een dokter is er jammer genoeg niet, omdat het loon van een arts de staat te veel geld zou kosten.
Gelukkig zijn de verpleegsters in staat om kleine ingrepen uit te voeren en wonden te hechten. De meeste medicijnen komen uit India en af en toe landt er een team oogartsen of tandartsen uit Japan of de Verenigde Staten om gedurende enkele weken bijna non-stop ingrepen uit te voeren. Ze brengen hun eigen apparatuur mee en proberen zoveel mogelijk mensen te helpen.
Als de helikopter met artsen landt, staan er al lange rijen aan te schuiven. Sommige mensen zijn op een draagberrie gebracht door familieleden die te voet naar de medische post zijn gekomen, anderen hebben dagenlang gewandeld om de medische post te bereiken. Het succes van de medische post is helemaal te begrijpen als je bedenkt dat sommige mensen blind arriveren en opnieuw kunnen zien toen ze weer vertrokken.
Ook enkele van onze eigen CMA-afgestudeerden die in Khandbari zijn opgeleid tot assistent verpleegkundigen gingen in onze medische post aan de slag. En zo is de cirkel helemaal rond. En zo hoort het ook.
